Η Επιτροπή Αγώνα Μονάχου, από την πρώτη στιγμή έδωσε βάρος στην ανάδειξη του ζητήματος της Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης στο εξωτερικό – ειδικά στο Μόναχο.
Οι πολιτικές που για χρόνια ήθελαν την παύση της Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης στους Ελληνες μετανάστες, βρήκαν πρόσφορο έδαφος τα χρόνια της κρίσης, τόσο με το ν4027/2011 όσο και με τον ω4415/2016, βάζοντας τα θεμέλια για την υποβάθμιση και την κατάργηση της.
Την ίδια στιγμή το κίνημα των γονέων, που μαζί και μέσα από τις Ελληνικές κοινότητες και τα εργατικά συνδικάτα τόσες φορές τα τελευταία 40 χρόνια είχε αποτρέψει αντίστοιχες προσπάθειες, βρέθηκε απροετοίμαστο, χωρίς ουσιαστική υποστήριξη, με κοινότητες ανύπαρκτες ή ακόμη και εχθρικές στις όποιες προσπάθειες διατήρησης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης στο εξωτερικό.
Την ίδια στιγμή, και αντί να γίνονται προσπάθειες για ισότιμη ένταξη των Ελλήνων μαθητών στη Γερμανική εκπαίδευση με ουσιαστική στήριξη σε αυτή την κατεύθυνση, με πρόνοια για τη διατήρηση της γλώσσας και της κουλτούρας τους – όπως ακριβώς ορίζουν όλες οι επιστημονικές παιδαγωγικές μέθοδοι – τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών για άλλη μια φορά αφέθηκαν μόνα να παλέψουν για την ένταξη τους και όχι την αφομοίωση τους.
Η Επιτροπή Αγώνα Μονάχου, με κομβικές παρεμβάσεις προσπαθησε και προσπαθεί να αναδείξει το πρόβλημα, να βοηθήσει στην κατεύθυνση ουσιαστικής λύσης και όχι πρόσκαιρων μπαλωμάτων. Το μόνο εργαλείο που έχουμε είναι η συλλογική δράση μέσα από τους συλλόγους γονέων, σε συνεργασία με τα ταξικά συνδικάτα σε Ελλάδα και Γερμανία ώστε ο μακροχρόνιος αγώνας να φέρει θετικά αποτελέσματα.